ΑΠΟΦΑΣΗ: Υπ’ αριθμ: 546/2018 του Μον.Δοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Ενώπιον του ως άνω διοικητικού δικαστηρίου ήχθη, προς επίλυση, το ζήτημα των επιβλητέων-καταβλητέων ασφαλιστικών εισφορών, στην περίπτωση που ο εργοδότης και ο εργαζόμενος συμφωνήσουν, εγκύρως ή ακύρως, κατά περίπτωση, να τροποποιήσουν την μεταξύ τους σύμβαση εργασίας πλήρους απασχολήσεως και να την καταστήσουν σύμβαση εργασίας μερικής απασχολήσεως. Το ζήτημα αυτό ετέθη στη βάση του ακόλουθου ιστορικού: Εργαζόμενη (γαζώτρια) κατήγγειλε τον εργοδότη της ενώπιον των αρμοδίων αρχών, ισχυριζόμενη ότι, ενώ του παρείχε την εργασία της με διαδοχικές συμβάσεις και υπό πραγματικές συνθήκες πλήρους απασχολήσεως, αυτός είχε δηλώσει προς τους αρμόδιους φορείς (της Επιθεωρήσεως Εργασίας και της Κοινωνικής Ασφαλίσεως) ότι, η εν λόγω εργαζομένη είχε συμφωνήσει ατύπως μαζί του να του παρέχει εργασία μερικής απασχολήσεως, για την οποία της κατέβαλλε την αντίστοιχη αμοιβή, σύμφωνα με τα σχετικώς οριζόμενα στο άρθρο 38 του ν.1892/1990, όπως ισχύει και σήμερα. Τα, τότε, αρμόδια ελεγκτικά όργανα του Ι.Κ.Α.-Ε. Τ.Α.Μ., (ήδη, αρμόδια είναι τα όργανα του Ε.Φ.Κ.Α., ως οιονεί καθολικού διαδόχου του), επέβαλαν σε βάρος του εργοδότη τις ασφαλιστικές εισφορές, που αντιστοιχούσαν σε σύμβαση εργασίας πλήρους απασχολήσεως (βάσει του είδους, του χρόνου και των οικείων αποδοχών), επειδή έκριναν ανίσχυρη την, κατά τα ανωτέρω, τροποποίηση των εργασιακών συμβάσεων, στηριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 26 του α.ν.1845/1951, όπως ισχύει, και των άρθρων 23-26 του Κανονισμού Ασφαλίσεως του Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ., (καθιερώνουν μαχητό τεκμήριο συμβάσεως, που καλύπτει σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση, όταν δεν υποβάλλεται στα αρμόδια όργανα έγγραφη σύμβαση, που μεταβάλλει την απασχόληση από πλήρη σε μερική) και στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος εργοδότης δεν είχε προσκομίσει έγγραφες τροποποιητικές, κατά τα ανωτέρω, συμβάσεις. Το Διοικητικό Εφετείο επικύρωσε απόφαση του πρωτοβάθμιου διοικητικού δικαστηρίου, το οποίο έκανε εν μέρει αποδεκτή την ασκηθείσα από τον εργοδότη προσφυγή κατά των, εις βάρος του, καταλογιστικών πράξεων των οργάνων Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Στην, εν θέματι, απόφασή του, το Δ. Εφετείο κατέληξε με βάση τις ακόλουθες, κρίσιμες, παραδοχές: α) Εφόσον δεν προσκομίζονται από τον εργοδότη έγγραφες συμβάσεις μετατροπής της απασχολήσεως από πλήρη σε μερική, τότε προκύπτει σύμβαση πλήρους απασχολήσεως, κατά το ως άνω νόμιμο και μαχητό τεκμήριο, και επιβάλλονται, νομίμως, οι ασφαλιστικές εισφορές που αντιστοιχούν στη σύμβαση αυτή. β) Η τροποποιητική σύμβαση πρέπει να περιβάλλεται τον τύπο του εγγράφου, ως συστατικού και δεν υποκαθίσταται από την γνωστοποίηση, στον εργαζόμενο, των όρων της ατομικής συμβάσεως εργασίας μερικής απασχολήσεως κατά την παρ.2 του άρθρου 2 του π.δ.156/1994. γ) Το εν λόγω, τεκμήριο, ως μαχητό, ανατρέπεται με κάθε νόμιμο αποδεικτικό μέσο, όπως, στην εν θέματι υπόθεση, μεταξύ άλλων, κρίθηκαν: μαρτυρικές καταθέσεις εργαζομένων στην επιχείρηση του εργοδότη, αναγγελίες απολύσεως προς τον Ο.Α.Ε.Δ., με ενυπόγραφη δήλωση του απολυόμενου περί της, εκ μέρους του, γνώσεως του περιεχομένου αυτών, γνωστοποιήσεις, προς το αρμόδιο όργανο (Σ.ΕΠ.Ε.), των όρων ατομικής συμβάσεως εργασίας, υπογεγραμμένες και από τον μισθωτό, περί συνάψεως, μεταξύ αυτού και του εργοδότη του, συμβάσεως εργασίας μερικής απασχολήσεως, η υπογεγραμμένη από τον μισθωτό αναγγελία προσλήψεώς του με την αναγραφόμενη σ’ αυτή μορφή απασχολήσεώς του, αποδείξεις πληρωμής, φέρουσες την υπογραφή του, που προσδιορίζουν τα ημερομίσθια και τον αντίστοιχο χρόνο τους. Προσθέτως, η, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, συναγόμενη απόδειξη περί της μερικής απασχολήσεως των γαζωτριών, ως συνάδουσας με τη φύση του οικείου επαγγέλματος.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η, εν θέματι, εφετειακή απόφαση στοιχείται, πλήρως, κατά το αιτιολογικό και διατακτικό μέρος της, με τις πάγιες, επί του επιλυθέντος ζητήματος, παραδοχές του Συμβουλίου της Επικρατείας. (Αποφάσεις Σ.Τ.Ε. 2386/2017, 3065/2014, 52-154/2017 7μ., 2558/2013 κ.ά). Πρόσθετες και ενδιαφέρουσες, εν προκειμένω είναι και οι ακόλουθες παραδοχές του Σ.Τ.Ε.
Αυτή, κατά την οποία, η δυνατότητα του Ι.Κ.Α. (ήδη του Ε.Κ.Φ.Α.) να επιβάλει εισφορές για πλήρη απασχόληση, όταν δεν τηρείται ο έγγραφος τύπος μετατροπής συμβάσεως πλήρους απασχολήσεως σε μερικής απασχολήσεως, δεν συνιστά εμπόδιο νομικής ή διοικητικής φύσεως, ικανό να περιορίσει τις ευκαιρίες εργασίας μερικής απασχολήσεως, κατά την έννοια της προωθητικής αυτής ρήτρας, η οποία εμπεριέχεται στη συμφωνία-πλαίσιο, που προσαρτάται, ως Παράρτημα, στην Οδηγία 1997/81/ΕΚ του Συμβουλίου. Αυτή, κατά την οποία, το Ι.Κ.Α. (ήδη, το Ε.Φ.Κ.Α.) δεν μπορεί να επιβάλλει εισφορές για συμβάσεις πλήρους απασχολήσεως, όταν τέτοιες συμβάσεις είχαν, αρχικώς, συναφθεί και, ακολούθως, λύθηκαν και καταρτίσθηκαν, έστω και προφορικώς, συμβάσεις μερικής απασχολήσεως, καθώς και όταν είχαν καταρτισθεί, εξ αρχής, έστω και προφορικώς, συμβάσεις μερικής απασχολήσεως.
