ΑΠΟΦΑΣΗ: της 4ης Μαΐου του 2017 (υποθ. C-13/2016) του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.)
1.Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Λετονίας υπέβαλε, προς το Δ.Ε.Ε., αίτημα προς έκδοση προδικαστικής αποφάσεως για την προσήκουσα ερμηνεία της διατάξεως του στοιχείου στ’ του άρθρου 7 της προαναφερόμενης Οδηγίας. Με τη διάταξη αυτή, ορίζονται τα εξής: «Τα κράτη μέλη προβλέπουν ότι η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα μπορεί να γίνεται μόνο εάν: α)…στ) είναι απαραίτητη για την επίτευξη εννόμου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο τρίτος ή οι τρίτοι στους οποίους ανακοινώνονται τα δεδομένα, υπό τον όρο ότι δεν προέχει το συμφέρον ή τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι ελευθερίες του προσώπου στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα που χρήζουν προστασίας…»
Το ως άνω αίτημα υπεβλήθη στο πλαίσιο του ακολούθου ιστορικού: Στη Ρίγα, πρωτεύουσα της Λετονίας, οδηγός ταξί στάθμευσε το όχημα του στο άκρο του οδοστρώματος, προκειμένου να αποβιβαστεί ο ανήλικος επιβάτης του από το πίσω κάθισμα. Ο τελευταίος, άνοιξε την πόρτα του ταξί, ενώ δίπλα του περνούσε ένα τρόλεϊ της εταιρείας Χ, το οποίο υπέστη ζημία από την επ’ αυτού πρόσκρουση της πόρτας του ταξί. Του τροχαίου αυτού συμβάντος επελήφθη η αρμόδια αστυνομική αρχή, προς την οποία, η εταιρεία Χ, υπέβαλε αίτηση να της γνωστοποιηθούν το ονοματεπώνυμο του ανήλικου επιβάτη, η διεύθυνση κατοικίας του, καθώς και τα στοιχεία της ταυτότητας του, προκειμένου να στραφεί εναντίον του με αγωγή προς αποζημίωσή της για την προξενηθείσα από τον ανήλικο επιβάτη ζημία, την οποία δεν κάλυπτε ασφαλιστική εταιρεία.
Η αστυνομική αρχή, πέραν της γνωστοποιήσεως του ονοματεπωνύμου, αρνήθηκε να ανακοινώσει τα λοιπά, κατά το ως άνω θέμα, δεδομένα του ανήλικου επιβάτη. Η εν λόγω εταιρεία προσέφυγε στο αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο, το οποίο ικανοποίησε το αίτημα της. Την σχετική απόφαση του δικαστηρίου αυτού προσέβαλε με αίτηση αναιρέσεως η αστυνομική αρχή ενώπιον του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, το οποίο υπέβαλε και το περί ερμηνείας της προπαρατεθείσης διατάξεως αίτημα, αν, δηλαδή, η φράση:«η επεξεργασία είναι απαραίτητη…» ενέχει την έννοια της υποχρεώσεως της αστυνομικής αρχής να γνωστοποιήσει τα αιτηθέντα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα ή εκφράζει, απλώς, τη δυνατότητα επεξεργασίας των δεδομένων αυτών, με την γνωστοποίηση τους προς την εταιρεία Χ, ως τρίτη και, συναφώς, αν η ζητούμενη ερμηνεία μπορεί να επηρεασθεί από το γεγονός ότι, το υπαίτιο πρόσωπο είναι ανήλικο.
2.Το Δ.Ε.Ε., λαμβάνοντας υπ’όψιν, αφενός τον χαρακτήρα των αιτηθεισών πληροφοριών, ως συνιστωσών δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα και, αφετέρου, την ιδιότητα της αστυνομικής αρχής ως υπεύθυνης για την επεξεργασία των δεδομένων αυτών, κατέληξε στην εξής ερμηνευτική θέση. Εάν συντρέξουν τα πραγματικά δεδομένα εφαρμογής της ως άνω κρίσιμης διατάξεως, που συναριθμείται στις εξαντλητικώς οριζόμενες περιπτώσεις επιτρεπτής επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τότε, η κρίσιμη, κατά το προδικαστικό ερώτημα, ως άνω φράση, δεν επιβάλλει, καθ’εαυτή, την υποχρέωση του υπεύθυνου επεξεργασίας (εν προκειμένω, της αστυνομικής αρχής) να γνωστοποιήσει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως τα αιτηθέντα, αλλά εκφράζει, απλώς τη δυνατότητα επεξεργασίας των δεδομένων αυτών, υπό τη μορφή της γνωστοποιήσεώς τους σε τρίτο ή τρίτους. Η δυνατότητα δε αυτή προϋποθέτει, ότι συντρέχουν, για τον τρίτο, σωρευτικώς, οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) Να επιδιώκεται έννομο συμφέρον του τρίτου (ή τρίτων ή του υπευθύνου της επεξεργασίας), β) να είναι αναγκαία η επεξεργασία των δεδομένων για την επίτευξη του επιδιωκουμένου εννόμου συμφέροντος και γ) έναντι του συμφέροντος αυτού, να μην προέχουν τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι ελευθερίες του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων. Στην υπόθεση του τεθέντος προδικαστικού ερωτήματος κρίθηκε, ότι συντρέχουν όλες οι προαναφερόμενες υποθέσεις προϋποθέσεις νόμιμης, κατά τα αιτηθέντα, επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Καθόσον αφορά το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα, κρίθηκε ότι, η ηλικία του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων μπορεί να αποτελέσει στοιχείο, που λαμβάνεται υπ’όψιν κατά την σχετική στάθμιση των αντιτιθεμένων συμφερόντων, πλην όμως, στην κριθείσα υπόθεση και υπό τις οικείες συνθήκες, δεν δικαιολογείται η άρνηση χορηγήσεως των αιτηθέντων στοιχείων, εκ του λόγου της ανηλικότητας του υπαιτίου προσώπου, εφόσον αυτά είναι απαραίτητα για την άσκηση αποζημιωτικής αγωγής εναντίον του ή εναντίον των ασκούντων τη γονική μέριμνα προσώπων
ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Η υπ’αριθμ.:95/46/ΕΚ Οδηγία, η οποία ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τον ν.2472/1997, θα παύσει να ισχύει από 25-5-2018, δυνάμει καταργητικής διατάξεως του Κανονισμού (ΕΕ)2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Απριλίου 2016. Από της προαναφερομένης ημερομηνίας ορίσθηκε η έναρξη ισχύος του εν λόγω Κανονισμού, ο οποίος αναμορφώνει, εκ βάθρων, το δίκαιο προστασίας των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, με πολλές καινοτόμες ρυθμίσεις, στο πεδίο των οποίων εμπίπτουν, το πρώτον, νέα αντικείμενα, όπως, μεταξύ άλλων, η προστασία του παιδιού, οι εκτεταμένοι περιορισμοί του δικαιώματος προστασίας του υποκειμένου των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα βάσει σχετικής εξουσιοδοτικής διατάξεως, που παρέχεται στην Ένωση και στα κράτη μέλη της, η εκπόνηση κωδίκων δεοντολογίας για την ορθή εφαρμογή του Κανονισμού, λαμβανομένων υπ΄όψιν των ειδικών αναγκών των πολύ μικρών, των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων, οι δεσμευτικοί εταιρικοί που αφορούν μέλη ομίλου επιχειρήσεων ή όμιλο επιχειρήσεων κ.λ.π.
Στον ως άνω Κανονισμό διελήφθη, στο άρθρο 6 στοιχ. στ΄ αυτού, όμοια διάταξη, όπως η ερμηνευθείσα, κατά τα ανωτέρω, του άρθρου 7 στοιχ. στ. της προαναφερόμενης Οδηγίας [που περιελήφθη αυτούσια στον ν.2472/1997, ως διάταξη του άρθρου 5 παραγρ. 2 στοιχ. ε΄ αυτού,] με πρόσθετη αναφορά στο παιδί, ως υποκείμενο των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Η προεκτεθείσα απόφαση του Δ.Ε.Ε αποτελεί κρίσιμο νομολογιακό δεδομένο και για την ερμηνεία της αντίστοιχης διατάξεως του μέλλοντος να ισχύσει Κανονισμού, με προέκταση και στην αναφορά αυτού στο παιδί, ως υποκείμενο των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.
