Τα πρόσωπα που εργάζονται σε έναν δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό ή που έρχονται σε επαφή με έναν τέτοιο οργανισμό με αφορμή τις εργασιακές δραστηριότητές τους είναι συχνά τα πρώτα που ανακαλύπτουν απειλές ή βλάβη για το δημόσιο συμφέρον που ανακύπτουν στο πλαίσιο αυτό. Προβαίνοντας σε αναφορές παραβιάσεων του ενωσιακού δικαίου που είναι επιβλαβείς για το δημόσιο συμφέρον, τα πρόσωπα αυτά ενεργούν ως πληροφοριοδότες δημοσίου συμφέροντος και ως εκ τούτου συμβάλλουν καθοριστικά στην αποκάλυψη και την πρόληψη τέτοιων παραβιάσεων, καθώς και στη διασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας.

Πρόσφατα σκάνδαλα στους τομείς της προστασίας του περιβάλλοντος και των καταναλωτών όπως το «Dieselgate», των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, προϊόντων και αγορών, της πρόληψης νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας όπως τα «LuxLeaks» και τα «Panama Papers» ή της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα όπως το «Cambridge Analytica» καταδεικνύουν ότι οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην αποκάλυψη παράνομων δραστηριοτήτων που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον και την ευημερία των πολιτών και της κοινωνίας μας. Στο πλαίσιο αυτό και υπό το φόβο αντιποίνων σε βάρος τους, αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο, τόσο σε ενωσιακό όσο και σε διεθνές επίπεδο, η σημασία της διασφάλισης ισορροπημένης και αποτελεσματικής προστασίας των πληροφοριοδοτών δημοσίου συμφέροντος.

Δεδομένων των ανωτέρω, τον Οκτώβριο του 2019, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε την Οδηγία 2019/1937, σκοπός της οποίας είναι η ενίσχυση της επιβολής του δικαίου και των πολιτικών της Ένωσης σε συγκεκριμένους τομείς, μέσω της θέσπισης κοινών ελάχιστων προτύπων που θα διασφαλίζουν υψηλό επίπεδο προστασίας των προσώπων που αναφέρουν παραβιάσεις του δικαίου της Ένωσης.